کسب و کار دو خواهر شجاع در دل بیابان

اینکه در سایر کشورها مردم به پدیده مهاجرت شغلی از روستاها به شهرها چگونه می نگرند و با مشکلات چگونه دست و پنجه نرم می کنند، نقش دولتها چگونه است و چه مشوقهایی وجود دارد، برای خیلی ها جای سؤال است. در این بخش با زندگی دو خواهر اسپانیایی آشنا می شوید که با یقین و پشتکار، از “نشدنی ها” “شدنی” ساختند و در برابر این جمله خیلی ها که “شما باید دیوانه باشید!” ایستادند تا به موفقیت رسیدند. در ادامه با شركت پگاه سيستم همراه باشيد.

برای مهاجرت از روستاها و شهرهای کوچک به شهرهای بزرگ، همواره بهانه ها و توجیهات مختلفی به ویژه بهانه نداشتن شغل و سرمایه کار و … وجود دارد. اما برای انسانی که بخواهد شغل داشته باشد و روی پای خودش بایستد، بیابان هم می تواند منشأ درآمد و ایجاد شغل دلخواه باشد.

منطقه لوس‌مونِگروس در ايالت آراگون، در شمال شرقي اسپانيا مثل يک بيابان، چنان بي آب و علف است که در دهه ۱۹۶۰ ميلادي بعنوان زمينه‌ فيلم‌هاي وسترن‌اسپاگتي انتخاب مي‌شد.

با اين حال اين بيابان حالا محلي تمام عيار براي کسب و کار دو خواهر بيست و چند ساله اسپانيائي شده که در آنجا يک مزرعه و يک کارگاه نان‌پزي راه انداخته‌اند.

آنا مارسن، خواهر بزرگتر مي‌گويد او قبلا هيچ تجربه‌اي در کار کشاورزي نداشته است: “من در دانشگاه، زبان‌هاي لاتين و يوناني خوانده بودم .”

لاورا، خواهر کوچکتر بعنوان گارسون کار مي‌کرد و رشته مهندسي خوانده بود.

فکر اين کسب جديد تقريبا زماني شکل گرفت که عموي آنها گفت نان در اين منطقه از اسپانيا در گذشته مزه‌اي متفاوت داشت، مزه و بويي که که او مي‌گفت هنوز بياد دارد.

از غله تا نان

اين دو خواهر مي‌گويند عموي آنها انسان بسيار کنجکاوي بود و هميشه از خودش مي‌پرسيد چرا نان ديگر آن طعم و عطري را که قبلا داشت، ندارد.

آنها کشف کردند که رمز خوشمزگي نان آن‌زمانها در يک نوع دانه گندم که به نام “آراگون۰۳” شناخته مي‌شود، نهفته است.

بعد آنها يک زوج سالخورده پيدا کردند که هنوز مقداري از اين نوع گندم داشتند. خواهران مارسن دو گوني از گندم آراگون۰۳ خريدند و با همان دو گوني کارشان را شروع کردند. نگاه آنها به شغل‌شان انجام کامل روند نان‌پزي از کشت گندم تا قرص نان بود.

نانوايي خواهران مارسن که با دو گوني گندم آراگون۰۳ شروع شد در هفت سال گذشته مشتريان زيادي يافته است.

حالا آنها گندم کشت مي‌کنند، آنرا آسيا و به آرد تبديل مي‌کنند و در نانوايي خودشان از آن نان، کيک، شيريني و ديگر غذاهاي خميري توليد مي‌کنند.

لاورا مي‌گويد نانوايي‌هاي سنتي معمولا فقط محصولات طبيعي بدون افزودني مي‌فروشند ولي ما روند توليد را کاملا تحت نظارت خود داريم.

‘شما بايد ديوانه باشيد‘

آنها اين شغل را در سال ۲۰۰۷، قبل از بحران بزرگ اقتصادي و مالي اسپانيا شروع کردند.

دو خواهر مارسن توانستند براي شروع از بانک ۲۵۰ هزار يورو وام بگيرند. حالا آنها فکر مي‌کنند گرفتن اين وام امروز، در دوره بعد از رکود اقتصادي بسيار سخت‌تر است.

در سال اول کارخانه آنها ضرر زيادي داد ولي آنها توانستند در سال سوم کار را بدون ضرر (سر بسر) ادامه دهند.

حالا هفت سال بعد از شروع مزرعه‌داري و ايجاد کارگاه نان‌پزي، اين دو خواهر خود صاحب دو فروشگاه نان هستند و بجز آن محصولاتشان را در هشت فروشگاه ديگر هم مي‌فروشند.

همه سودي که اين روزها از اين مجموعه بدست مي‌آيد، دوباره سرمايه‌گذاري مي‌شود چرا که آنها مي‌خواهند از اين به بعد فرآورده‌هاي خود را بصورت آنلاين هم ارائه دهند.

لاورا مي‌گويد: “خيلي‌ها به ما مي‌گفتند شما بايد ديوانه باشيد که مي‌خواهيد کارتان را در يک جاي خشک و بي و آب و علف مثل اينجا راه بيندازيد، ولي ما به اين نتيجه رسيديم که اقليم اين منطقه براي دانه غله‌اي که ما مي‌خواهيم کشت دهيم، بهترين است.”

او مي‌افزايد: “بعضي‌ها فکر مي‌کنند که در منطقه لوس‌مونِگروس زندگي وجود ندارد ولي در واقعيت اين سرزمين مملو از گياهان و حيوانات وحشي است.”

و ادامه مي‌دهد: “به قول عموي من آدم بايد زانوهايش را خم کند و دقيقا نگاه کند. مثلا من فرصت‌هايي را مي بينم که که ديگران نمي‌بينند.”

سرزمين لوس‌مونِگروس ممکن است خشک و بياباني باشد ولي براي کشت ‘گندم مخصوص خواهران مارسن’ مناسب است. اول کار اين يک حرفه خانوادگي بود. دانيل، پدر خانواده گندم خرمن مي‌کرد. مرسدس، مادر خانواده در فروشگاه کار مي‌کرد و خِسوس، برادر جوانتر هم گندم آسيا مي‌کرد و نان مي‌پخت. دو خواهر مبتکر هم از هر کاري کمي انجام مي‌دادند از پختن نان تا بازاريابي.

در حاليکه در اين روزها بيشتر جوانان مناطق روستايي آراگون مي‌خواهند آنجا را ترک کنند و به جاهاي ديگر اسپانيا مهاجرت کنند، آنا و لاورا تصميم گرفته‌اند آينده خود را در همان محلي که به دنيا آمده‌اند بنا کنند.

آنا مي‌گويد: “ما مي‌خواهيم ثروت و فراواني را در جايي ايجاد کنيم که از آنجا هستيم.”

کاهش جمعيت در مناطق روستايي اسپانيا دردسري بزرگ براي شهرداري‌هاي شهرهاست چنانکه حتي بعضي شهردارها پيشنهاد مي‌کنند به افراد مشوق‌هاي مالي پيشنهاد شود تا در سرزمين‌هاي خودشان بمانند.

خواهران مارسِن ولي نياز به چنين مشوق‌هايي ندارند. آنها با سرسختي در مقابل اين روند عمومي شغل ايجاد مي‌کنند تا شايد جمعيت را در يک منطقه بي‌حاصل و ملال‌آور اسپانيا افزايش دهند.

منبع: مسیر ایرانی