داستان زندگي و كار هوندا

سوئي چيرو هوندا، پسر آهنگري فقير در روستاي كوچك كوميو بود. اين روستا در 270 كيلومتري جنوب غربي توكيو قرار داشت.

پدرش در كنار كار آهنگري، به تعمير دوچرخه نيز اشتغال داشت. پسر جوان، همراه با صداهاي كوبندة پتك بر سندان بزرگ مي شد، و شايد اين زمينه اي بود كه به تدريج عشقي جاودان به مكانيكي را در او بوجود آورد. سوئي چيرو هوندا حتي پيش از ورود به مدرسه در تعمير دوچرخه به پدرش كمك مي كرد.
او در سن شانزده سالگي عازم توكيو شد تا در يك تعميرگاه كوچك اتومبيل موسوم به آرت شوكائ، دورة شش سالة شاگردي را بگذراند.

ظاهراً در پي بروز يك رشته رويدادهاي طبيعي، شيفته اتومبيلهاي تندرو شد و سرانجام به طراحي و ساخت آنها روي آورد، تا اينكه توانست وارد مسابقات اتومبيلراني شود. در ژوئيه سال 1936، هوندا در مسابقات اتومبيلراني ژاپن شركت كرد و خيلي راحت از ديگران پيش افتاد.
در اواخر سال 1937، هوندا با حمايت مالي بستگان و دوستانش، تعدادي ماشين آلات براي ايجاد يك كارخانة ساختِ رينگ پيستون خريداري كرد. عزم او براي رسيدن به كاميابي آن قدر راسخ بود كه بي اغراق در كارخانه اش زندگي مي كرد. روي كف كارگاه مي خوابيد!
هوندا كه در دوران مدرسه، شاگردي ضعيف بود، با اكراه در سر كلاس درس حاضر مي شد و در عين حال به ادارة كسب و كار خويش ادامه مي داد. رئيس مدرسه به او مي گفت اگر از دادن امتحان خودداري كند، ديپلم نمي گيرد. هوندا با شنيدن اين حرف با حاضر جوابي مي گفت كه ارزش ديپلم از بهاي يك بليت سينما كمتر است. «با يك بليت به شما در سالن سينما جايي براي نشستن مي دهند، اما با يك ديپلم كاري برايتان فراهم نمي كنند.»
بالاخره هنگامي كه هوندا طرز ساختن رينگ پيستون را به درستي فرا گرفت، شركت او رشد كرد و ظرف دو سال، برندة يك قرارداد با شركت تويوتا بزرگترين سازندة اتومبيل در ژاپن شد.
هوندا در اكتبر سال 1946 «موسسه تحقيقاتي فني هوندا» را بنيان گذارد.
هوندا در سال 1949، مبلغ 3800 دلار از طريق سرمايه داراني كه خواهان سرمايه گذاري بودند، پول فراهم ساخت و آن را صرف تكميل موتور دو سيلندر 50 سانتي متر مكعبي سبك وزني كرد كه قادر بود 3 اسب بخار نيرو توليد كند. با موفقيت هايي كه مدل تازه كار و مديريت در هوندا كسب شد، شركت از كاميابي ناگهاني و كوتاهي برخوردار شد. كارخانة كوچك هوندا، نيروي كار خود را به هفتاد نفر و ميزان توليد ماهانه اش را تا پايان سال 1949 به 100 واحد افزايش داد.
در سال 1952، شركت هونداموتور، ساخت بدنه، زنجير چرخ و چرخ دندة موتوسيكلت را علاوه بر موتور آن شروع كرد. آنگاه فوجي ساوا با يك حكرت جسورانه به پيمان نامة شركت با شركت كيتاگاوا پايان داد و به پخش كنندگان خود اعلام كرد، «شركت ما از اين پس موتور تنها را نمي فروشد؛ چنانچه بخواهيد با اين شركت معامله داشته باشيد، بايد موتوسيكلت كامل ساخت اين شركت را خريداري كنيد.»
با مسئوليتهاي اضافه اي كه ساخت موتوسيكلت پديد آورده بود، تعداد كاركنان شركت هوندا از 150 تن در سال 1951 به 1331 تن در پايان سا 1952 رسيد.
در خلال سالهاي دهة 1950، كه شركت به سرعت رشد مي كرد، هوندا با سه مشكل بزرگ روبرو بود: 1- دانشجويان ممتاز دانشگاههاي بزرگ را با زحمت استخدام مي كرد؛ 2- فاقد «پيوندهاي» كامل با جامعة بانكداري بود؛ و 3- سازمانهاي دولتي ژاپن براي آن به عنوان يك شركت مهم احترامي قائل نبودند، مخصوصاً وزارت بازرگاني خارجي و صنايع كه وزارتخانه اي پر قدرت به شمار مي آيد.

شركت شماره يك موتوسيكلت سازي دنيا
 

حقايق مبين آن است كه هوندا هيچ گاه از حمايت دولت برخوردار نبود. در واقع، مقامهاي ام آي تي آي نهايت عدم همكاري را نشان مي دادند، و تا آنجا پيش رفتند كه ادعا كردند استراتژي رشد سريع اين شركت «سرحد ديوانگي» است.
هوندا با كار گرفتن همان استراتژي كه براي دست يافتن به مزيت تكنولوژيك در ساخت موتوسيكلت از آن استفاده كرد، وارد جريان مسابقات اتومبيل راني شد. او به شركت مستقل پژوهش و توسعه هوندا، آزادي عمل داد تا تمامي همّ خود را مصروف تكميل فراورده هاي توليد قواي محركه برتر كند و در بند دستيابي به نتايج كوتاه مدت نباشد. زمان كوتاهي پس از آنكه شركت شروع به ساختن اتومبيل كرد، بنيانگذار آن اعلام كرد كه هوندا يك اتومبيل مسابقه خواهد ساخت كه مسابقات لومن را خواهد برد.
در سال 1968، ناگهان شركت از رقابتهاي فرمول 1 به مدت چند سال دست كشيد تا مهندسانش بتوانند تلاشهاي خود را بر ساخت يك اتومبيل بدون آلودگي متمركز سازند. شركت هوندا در سال 1973 به كاميابي مورد نظر خود دست يافت و آن هنگامي بود كه موتور سي وي سي سي ر در اتومبيل هوندا سيويك خود عرضه كرد.
عبارتي در ايچ اي ام رايج است و آن اين است كه: «قطعه بد، نپذير؛ قطعه بد، نساز؛ قطعه بد، به كسي رد مكن.» رهبر گروه، معني اين عبارت را به خوبي درك مي كند. بالاخره اين گفته كه «سرعت گروه، سرعت رهبر است» گفته مناسبي است كه يك رهبر خوب گروه را توصيف مي كند. رهبر گروه اگر نمونه فضيلت و عادتهاي خوب كاري باشد، نه تنها خط مشي كار را تعيين مي‌كند بلكه اگر كسي در خط توليد از ديگران عقب افتد، او پا در ميان مي گذارد تا به وي كمك كند.
دو مزيت بزرگ ديگر براي گردش مشاغل در هوندا وجود دارد. نسخت، هر چه يك همكار مشاغل بيشتري را بگذراند، درك او از فرايند صنعتي بيشتر شده و وجودش براي شركت ارزشمندتر مي شود. زماني كه كارگران را در يك گروه، از شغلي به شغل ديگر گردش مي دهند، كاملاً شايستگي انجام تمام آن كارهايي كه ديگر اعضاي گروه انجام مي دهند، پيدا مي كنند و بهتر مي توانند كارشان را به كار ديگران مرتبط سازند. در عين حال، اين تفاهم به پيشبرد كار گروهي خوب مي انجامد و مي توانند به راههايي براي بهبود عمليات به نفع كل گروه دست يابند.