مردم دوست دارند الماس داشته باشند، اما الماس چنان گران است که ممکن است بسیاری از مردم در تمام زندگی خود، فرصت داشتن الماس واقعی را به دست نیاورند». این جمله ای است که بیش از صد سال قبل دنیل سوارفسکی به فرزندان خود می گفت.
دنیل سواروفسکی (Daniel Swarovski) در سال ۱۸۶۲ در حوزه جغرافیایی جمهوری چک امروزی به دنیا آمد. جایی که شیشه ها و کریستال های آن، همیشه معروف بوده و هست.
دنیل سواروفسکی Daniel Swarovski متمم – محل توسعه مهارتهای منخانواده او هم شیشه گر بودند. درآمد آنها در حدی بود که میتوانستند زندگی خود را در سطحی ساده بگذرانند. دنیل در حال بازدید از یک نمایشگاه تجهیزات الکتریکی، متوجه یک دستگاه جالب الکتریکی برای تراش و سنگ زنی شد. این دستگاه برای او شگفت انگیز بود و به شدت جلب توجه می کرد.
حدود ده سال گذشت تا در ۱۸۹۲ دنیل نخستین دستگاه الکتریکی تراش شیشه را اختراع کرد. دنیل احساس کرد محل زندگیش نقطه مناسبی برای استفاده از این اختراع نیست. شیشه گران زیادی آنجا بودند که توانایی مالی و تجربه و تخصصی بیشتر از او داشتند و اختراع او به سرعت، به ابزاری برای رشد سریع آنها تبدیل می شد و خودش در این رقابت جا می ماند.
او به شهر دیگری مهاجرت کرد. جایی که نزدیک تیرول در اتریش قرار داشت و در سال ۱۸۹۵، اولین کارگاه خود را تاسیس کرد. اسم شرکت DS & Co بود. مخفف دنیل سواروفسکی و شرکا. البته با وجود روایات متعدد از این نامگذاری، به نظر می رسد شریک خاصی در کار نبوده و این اسم بیشتر به خاطر ابهت و بزرگی آن انتخاب شده!
کریستال های تولید شده توسط سواروفسکی به شدت شبیه الماس بود. البته طبیعتاً قیمت بسیار پایین تری داشت. حدود پنج سال بعد، تقاضا برای این شیشه های کریستالی الماس گونه، افرایش یافته بود و سواروفسکی هم آنقدر اعتماد به نفس پیدا کرده بود که نام شرکتش را از DS & Co به Swarovski تغییر دهد.
در فاصله چند سال سوارفسکی با افزایش تقاضا وادار به استخدام دویست نفر شد. طبقه متوسط در اروپا، از این کریستال های شیشه ای که الماس را برای آنها تداعی می کرد، استقبال کردند.
اما جنگ جهانی برای او خبر خوبی نبود. با آن همه دغدغه های مرگ و زندگی، دیگر کسی به این محصولات توجه نشان نمی داد و دنیل تصمیم گرفت با توجه به آشنایی خوبی که با تکنولوژی تراش و مواد خورده یا Abrasive پیدا کرده بود شرکت دیگری را تاسیس کند. این شرکت که تیرولیت نامیده شد، هنوز هم وجود دارد و به کسب و کار خود ادامه می دهد.
تیرولیت سواروفسکی Swarovskiتیرولیت، که برای گریز از بحران جنگ تاسیس شده بود، بعد از پایان جنگ به نقطه قوت سواروفسکی تبدیل شد. بازار کریستال های تراش خورده رونق پیدا کرده بود و شرکتهای زیادی تلاش کردند که محصولات سواروفسکی را تقلید کنند. اما تکنولوژی سواروفسکی مدرن تر و پیچیده تر از آن شده بود که به سادگی قابل تقلید باشد.
کوکو شنل (Coco Chanel) از طراحان معروف فرانسوی در آن دوران، کریستال های سواروفسکی را دید و در طراحی هایش به کار برد و این مرحله جدیدی از رشد برای سواروفسکی بود.
سواروفسکی اختراعات متعددی را ثبت کرد و البته بخش هایی از فرمول های کارش هرگز آشکار نشد و نشده. کریستال های او درخشان تر از سایر کریستال ها هستند و از بقیه کریستال ها به الماس نزدیک ترند. برخی معتقدند این درخشش به خاطر به کارگیری ۳۲٪ اکسید سرب است و سواروفسکی هم همچنان مدعی است که تکنیک برش این شرکت، منحصر به فرد است.
در ۱۹۵۶ دنیل سواروفسکی مرد و نوه اش مانفرد، مدیریت مجموعه را به عهده گرفت. ویلهلم پسر سواروفسکی هم درگیر کسب و کار بود اما به دلیل علاقه اش به آسمان، در حال استفاده از این تکنولوژی برای تولید عدسی بود و شرکت Swarovski Optik را تاسیس کرده بود.
موش سواروسکی سواروفکسیسواروفسکی همکاری خود را با کریستین دیور آغاز کرد و مسیر تازه ای برای این شرکت شکل گرفت. در سالهای ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، سواروفسکی به تولید نمونه های دیگری از محصولات پرداخت. یک موش شیشه ای نخستین محصول از این نوع بود که البته بعداً محصولات بسیار زیبا تر و حرفه ای تری تولید و عرضه شد.ُ
امروزه سواروفسکی دیگر برندی ارزان قیمت برای کسانی که توانایی خرید الماس ندارند نیست. محصولات آن بسیار گرانقیمت و ارزشمند شده اند. مرسدس بنز با غرور اعلام می کند که در مدل S کوپه ۲۰۱۵ خود، در چراغ های جلو از کریستال های سواروفسکی استفاده می کند.
منبع: متمم